نوآوران صنعت هنر

مثل با دست زمین گلی رو کندن می‏مونه... زور زدن واسه نوشتن رو می‏گم، همینجوری کلمه‏های پراکنده می‏چسبن به انگشتات و اونقدر هم منسجم و کافی نیستن که بشه حتا یه مجسمه‏ی کوچیک گلی ازشون دراورد، این می‏شه که هی دستات و جلو یه تخته‏ی سفید تکون تکون می‏دی و تلپ تلپ لکه های گل می‏چسبن به تخته و تو در نهایت می‏تونی ادعا کنی سبک جدیدی در هنر آفریدی... بعله.

4 کروکامنت:

Mahsa گفت...

اینجور موقه ها وختشه یه کتابِ خوب بخونم...

اون وخت یهو همچین دس به قلمم رَوون میشه و سطح نوشته هام پیشرفت نجومی میکنه که اوووففففف... D:

h.f گفت...

خوش برگشتی کرو :)

حدیث علی مدد گفت...

مچکرم :)

08:48 گفت...

البته شاعر در این جور مواقع می فرماید: " زور نزَن فرزندَم، می رینی ! "

ارسال یک نظر