خاله عادت داره اسم هارو تغییر بده؛
ما سالهاست به "اراذل و اوباش" می گیم "اوزار و اباشر"
به "اسکنر" می گیم "اسکندر" و "ایمیل" هم "المیرا"ست
بچه بودیم پوشک هرکدوممون دستکم یه بار توسط خاله عوض شده و بلند بلند واسمون خونده: "عسل عسل داره؟ کونش عسل داره؟"
هرکدوممون تجربه ی یه بار حموم رفتن با خاله و اشک ریختن موقع سرشستن رو داشتیم. انگار که داره تمام آلودگی های زمین رو از لای موهامون می کشه بیرون و همون موقع واسمون زمزمه کرده: عسل فروشه؟ باباش رو میفروشه؟ ننه ش رو میفروشه؟
گرچه ما شعرهاش رو هیچوقت آویزه ی گوشمون نکردیم و هیچ کدوم از اعضای خونواده مون رو به فروش نرسوندیم اما اسمهای زیادی رو باهاش تجربه کردیم؛ باهاش رفتیم "هتل پرستاره" زیر آسمون شهر و یه سره تو "هیس فوک" چرخیدیم و آدمهای "کندهیز" زیادی دیدیم که حرفمون رو نمی فهمن و نمی دونن "کِرِم پیچ" یه زمانی مربی تیم ملی فوتبال ایران بوده!
ما همچین خاله ای داریم.
3 کروکامنت:
خب این اتفاق به شکل اورجینال ترش توسط مامان بزرگ برای ماها پیش اومده. په با این حساب، من باید نصف بهشتو زیر پای اون بندازم!
من به این نتیجه رسیدم که دایی هاشم من خیلی خاله بوده
سرهنگ جان مامان بزرگ ها که کلن صاحاب اصلی بهشتن
@میم عین؛ :))))
ارسال یک نظر