33-صدای کرو را از کره شمالی می شنوید!

جایی که من کار می‏کنم، د ی ک ت ا ت و ر ی ه!

اینجا حتی آبدارچی شرکت دیکتاتوره! همون طعم بستنی که خودش صلاح بدونه رو به آدم می‏ده!

همه تلاشم و واسه مثبت فکر کردن می‏کنم..
نه داد زدن‏های رییس سر کارمندهای شرکت و جدی می‏گیرم؛ نه وقتی می‏فهمم اینجا جز به ایمیل شرکت، به هیچ جای دیگه‏ی این دنیای بدمسسسب مجازی دسترسی نداریم، شاکی می‏شم!
حتی وقتی فلش مموری و سی‏دی با پیغام اکسس دینای مواجه می‏شن هم سعی می‏کنم بددل نشم..

سیستم دکمه ری‏استارت نداره!
به درک!
کیس از پشت خاموش نمی‏شه!
به جهنم!
تلفن‏ها خط آزاد ندارن!
به فلانم!
احتمالن ایمیل‏هام چک می‏شن!
به بهمانم!
احتمالن تلفن‏ها شنود دارن!
به بیسارم!
.
.
موارد ادامه دارن، جایی دیگه ندارم که حواله‏شون کنم!
دنده‏م نرم! کتاب که می‏تونم بخونم!

::

مامان هما روبروم نشسته و با لبخند نگام می‏کنه: مادر! حالا که داری ماشین لوکس می‏گیری، یه شوهر خوب هم بکن!

اگه لوکس اینه! خدا به خوبش رحم کنه..
(البته که تو خدایی)

::


روزنامه:

• خطاب به کروکودیل: چشای تو دنیامه.. نگیر ازم چشمات و..
• کروکودیل خسته: خلاف مقررات شرکته، ردشون کن بیان
• توضیح صحنه: کروکودیل خسته در حال جا زدن چشماش

::


پ-ن: بذا تا دلشون می‏خواد دسترسی‏هارو محدود کنن.. دسترسی تو به قلبم نامحدوده

::

پایان نامه:

امروز کروکودیل شنا نکرده بود! دسترسی ها محدود شده بود!